Wzywam moich Duchowych Przewodników. Chcę poznać każdego z Was. Chcę Was widzieć słyszeć i czuć. Proszę o prowadzenie, znaki i wskazówki. Proszę o Waszą obecność. 

Znad gór przeleciał potężny Orzeł. Jego skrzydła rzucały na Ziemię wielki cień. Kołował długo nad moją głową. W końcu usiadł naprzeciwko i zaczął się we mnie wpatrywać przekrzywiając głowę raz w jedną, raz w drugą stronę. Ma białą głowę i nogi. Reszta jest kruczo czarna. 

Pokazuje mi ogrom swoich skrzydeł. Chce mnie zabrać na podniebny lot. Tutaj wszystko jest możliwe. Korzystam więc z zaproszenia. Wiem, że jego potężne skrzydła mnie uniosą z lekkością. 

Podczas lotu, Orzeł przekazuje mi telepatycznie takie słowa: 

Gdy zmieniasz perspektywę, wszystko staje się małe i nieistotne. Wielkie problemy przestają mieć znaczenie, a tym samym odbierasz im moc. Przestają mieć na Ciebie wpływ, a Ty nie zasilasz ich więcej. Czasem wystarczy tylko to, żeby rozwiązanie samo pojawiło się w zasięgu Twojego wzroku. Może być też tak, że żadne rozwiązanie nie będzie konieczne, bo problem sam się rozpuści, umrze śmiercią głodową, jeśli nie będzie zasilany paliwem Twojej uwagi. Wszystko zależy od wysokości na jakiej się znajdziesz. Im większa wysokość, tym mniejszy problem i prostsze rozwiązanie. Ta perspektywa pozwala Ci też przypomnieć sobie Kim Ty sama Jesteś. 

Polecimy jeszcze dalej. Zabiorę Cię na Syriusza. Poczuj i zobacz miejsce, z którego pochodzisz. 

Wlatujemy w ogromny, błękitny portal i lądujemy na Syriuszu B. Tam wita nas Lia de la Luna, moja Duchowa Siostra i Przewodniczka stąd. Dziękuję Aaronie, że ją tu przyprowadziłeś, mówi. Tym samym dowiaduję się, że mój Orzeł ma na imię Aaron. Nie jest z tego świata. Jest przyjacielem i Przewodnikiem z Ziemi. 

Jest tu ze mną troje moich Przewodników z Syriusza. Otacza mnie błękit, woda, krystalicznie czyste oceany i niewielkie fragmenty słonecznego, zielonego lądu. Lia prosi mnie, żebym weszła do wody, wtedy sobie przypomnę. Widoczność jest na kilkaset metrów wgłąb. Widzę potężne, podwodne miasta i Istoty, które je zamieszkują. Koniecznie chcę wiedzieć CO oni tu robią, czym się zajmują, żebym wiedziała, co ją mam robić, tu, na Ziemi ze swoim życiem. 

To tak nie działa, mówi Lia… powoli, mamy czas. Musisz dostroić się do naszej energii, żeby być w stanie odebrać całe spektrum przekazu i wibracji. Na razie cieszymy się, że w ogóle zdecydowałaś się na kontakt, że dopuściłaś nas do siebie i poprosiłaś o pomoc. To nowe dla Ciebie i dla nas. Potrzebujemy czasu, żeby się poznać. 

Woda będzie naszym łącznikiem. Przez nią i dzięki niej będzie Ci łatwiej poczuć naszą energię. Poprzez wodę, małymi porcjami będziemy do Ciebie wysyłać zakodowane informacje, które stopniowo przywrócą ci pamięć i wszystkie umiejętności, które tu miałaś. Dlatego tak cię ciągnie teraz do wody. Słyszysz nasze wołanie. 

Woda tutaj ma taką samą strukturę jak ta na Ziemi, ale jest krystalicznie czysta, dzięki temu, że znamy jej moc i wartość. Nie jest w najmniejszym stopniu zanieczyszczona tak, jak to się dzieje na waszej planecie. Nigdy byśmy na to nie pozwolili. Darzymy Wodę najgłębszym szacunkiem. Błogosławimy ją, śpiewamy dla niej, a ona obdarza nas tym samym. Żyjemy w głębokiej symbiozie. To nasze naturalne środowisko, o które dbamy. 

Ta mantra, którą stworzyłaś błogosławi i honoruje wodę. Przywraca jej ŚWIĘTOŚĆ, wypełnia światłem, które zaczyna przenikać do twojego ciała i uzdrawiać twój Wewnętrzny Ocean. Śpiewaj ją jak najczęściej każdego dnia. Łącząc się z Wodą, wzmacniasz połączenie z nami. Daj sobie czas. Wkrótce wszystko stanie się klarowne i oczywiste. Będziesz wiedziała co robić. Tymczasem jak najczęściej zanurzaj się w naszej energii. 

Po powrocie włączyłam mantrę Kiaora Uluruaya i zaczęłam tańczyć. Potem dostałam obraz, żeby nalać wodę do szklanki i zaśpiewać mantrę, trzymając ją w rękach. Tym samym zmieniłam jej strukturę na taką, która istnieje na Syriuszu. Wprowadziłam do niej kody Światła i Dźwięku. One będą zmieniać strukturę mojego Wewnętrznego Oceanu.